Hassan

 “De wens van je partner is altijd belangrijker dan je eigen wens, toch?”
Hassan kijkt me verwachtingsvol aan. “Ja maar”, probeer ik, “dat geldt dan toch ook voor mijn partner? Hoe bepaal je nu wie dan het belangrijkst is?” Hij wuift dit westerse denkbeeld met een zwaai van zijn hand weg. “Nee nee nee” zegt hij ongeduldig “het gaat om je partner. Niet om jou.”

We zitten in de sportkantine na een lange en uitputtende uitwedstrijd. De tegenstanders halen drankjes voor ons en Hassan hoort me uit over de belangrijke zaken des levens.

 “Zeg, als je partner kinderen wilt, dan doe je dat voor hem. Dat heb je dan voor hem over.” Ik staar hem aan. “Maar als ik dat zelf niet wil?” Ik ben immers opgevoed met gelijkwaardigheid.  “Nee nee, grote dingen doe je voor de ander. Als mijn vriendin kinderen had gewild, dan had ik dat voor haar gedaan. Als zij had willen trouwen, dan was ik getrouwd. Maar ik ben heel blij dat ik nu in Nederland woon, waar je niet hoeft te trouwen en toch mag samenwonen.” Hij kijkt me tevreden aan.

Er komt een schaal bitterballen op tafel. Hassan legt zijn racket weg. Eén van de tegenstanders doet alsof hij niet naar ons gesprek luistert. 

 “Maar in het geval van kinderen vind ik het iets anders. Die moet je alle twee willen. Anders is het niet eerlijk voor het kind.” Ik ga stug door.
 “Ach, dat maakt voor dat kind toch niet uit. Als het kind er is, dan hou je daarvan. Klaar.”

“Maar als ik nu geen kinderen wíl?”
“Waarom wil jij dan geen kinderen? Zeg jij, dat is teveel gedoe, huilen enzo?”
“Nee, ik weet niet, ik wil het gewoon niet.”
“Dat kan niet. Er moet een reden zijn. Zeg me, wat is de reden?”

De schaal gaat rond. Hassan pakt hem vast en draait zich van me weg. Ik doe een graai naar de schaal maar hij geeft hem lachend door, de andere kant op.

“Het is toch net als met houden van? Maar dan omgekeerd? Ik hou van mijn vriend, en daar zijn een heleboel redenen voor. Maar het gaat niet om die redenen, het belangrijkste is het gevoel. Dat iets, waar je niet je vinger op kan leggen. Je houdt gewoon van iemand. En met kinderen krijgen is het ook zo. Je wilt ze. Of je wilt ze niet.”
“Nee nee, dat is iets heel anders. Nog een bitterbal?”