Hieronder een kort voorproefje, want ik kan natuurlijk niet het hele verhaal online zetten...
De zwarte trein
Een
luid metalig gekraak laat de dunne muren van mijn kamer trillen. Ik schuifel
voorzichtig naar de gang om te achterhalen uit welke kamer het komt. In de gang
kringelen zwarte roetdeeltjes van onder een deur omhoog. Moeizaam knijp ik mijn ogen toe. Het is kamer 202b. Ik kan de
kleine cijfers nog net ontcijferen. Mazzelaar, denk ik. Mijn neus kan de geur
van roet niet meer ruiken, maar in mijn geest dwarrelt die nog rond. Met een
zachte zucht sleep ik mezelf weer de kamer in en laat me op het bed zakken. Het
piept zachtjes maar zakt amper in onder mijn geringe gewicht. Ik leg mijn
handen voor mijn gezicht. De huid is gerimpeld en haast doorschijnend. Botjes
duwen tegen mijn vel. Het metalige geknars verwijdert zich en mijn gedachten
keren onherroepelijk terug naar het terras van al die jaren geleden geleden. Toen
ik nog een jonge man was en dit vervloekte geluid mijn leven voor het eerst binnendrong.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten